ناسا به دنبال طراحی فرودگرهای بین سیاره ای جدید

به گزارش مجله سرگرمی، آژانس فضایی آمریکا(ناسا) و شرکت اتودسک(Autodesk) با همکاری یکدیگر به دنبال امتحان شیوه های جدید برای طراحی فرودگرهای بین سیاره ای هستند.

ناسا به دنبال طراحی فرودگرهای بین سیاره ای جدید

به گزارش خبرنگاران و به نقل از انگجت، شرکت اتودسک که شرکت نرم افزاری توسعه دهنده برنامه کاربردی اتوکد است، با آزمایشگاه پیشران جت ناسا (JPL) همکاری می نماید تا روش های جدیدی برای ساخت یک فرودگر بین سیاره ای آزمایش نمایند که بتواند در قمرهای زحل یا مشتری فرود بیاید.

اتودسک یک شرکت رایانه ای آمریکایی است که مشهورترین نرم افزارهایش جهت سه بعدی سازی و شبیه سازی رایانه ای از جمله تری دی مکس، اتوکد و مایا است.

هنگامی که مارک دیویس، مدیر ارشد تحقیقات صنعتی در اتودسک برای اولین بار به JPL درباره همکاری پیشنهاد داد، ناسا علاقه ای نشان نداد. اما هنگامی که اتودسک ثابت کرد که امکان دستیابی به بهبود عملکرد 30 درصدی و یا حتی بیشتر با استفاده از طرح ها و مواد جدید وجود دارد، توجه ناسا جلب شد.

با توجه به هزینه ها و خطرات بالای سفرهای فضایی، مهندسان ناسا در مقابل تغییر مقاومت دارند و ترجیح می دهند با وسایلی کار نمایند که به آنها عادت دارند. یعنی ترجیح می دهند از موادی که آزمایش خود را پس داده اند، مانند تیتانیوم و آلومینیوم استفاده نمایند.

اما طرح های سنتی که با این مواد ساخته می شوند، اغلب سنگین هستند و در حوزه ای که هر گرم مهم است، کاهش وزن فضاپیماها به معنی امکان افزودن حسگرها و ابزارهای بیشتر است.

اتودسک برای طراحی فرودگرهای جدید، به تکنولوژی یادگیری ماشین رو آورده است تا بتواند سریع تر کار کند.

اتودسک این فرآیند جدید را طراحی مولد می نامد که نوعی از طراحی است که از هوش مصنوعی و محاسبات ابری استفاده می نماید تا مجموعه وسیعی از راه چاره ها را بر اساس محدودیت های معین شده توسط مهندسان ایجاد کند.

این شرکت از این سیستم جدید در نرم افزار Fusion 360 خود در مسابقات فرمول 1 استفاده نموده است. طبق گفته اتودسک، طراحی مولد به مهندسان اجازه می دهد که به جای صرف زمانی معادل دو تا چهار ماه برای طراحی های جدید، تنها ظرف مدت دو تا چهار هفته به ایده ها و طراحی های جدید برسند.

به هر حال، اتودسک امیدوار است که این فناوری طراحی به ناسا یاری کند تا فرودگرهایی برای فرود در قمرهای مشتری یا زحل بسازد و راه را برای اقامت انسان در آنها هموار کند. البته اینکه عمر ما به دیدن این اتفاق قد می دهد یا نه، خود یک سوال مهم است.

البته این بدان معنا نیست که این اولین بار خواهد بود که انسان به آنالیز و کشف قمرهای مشتری و زحل می پردازد. چرا که ناسا در اکتبر 1997 همراه با آژانس فضایی اروپا(ESA) و آژانس فضایی ایتالیا(ASI)، کاوشگر کاسینی-هویگنس را برای مطالعه زحل و قمرهای آن به فضا پرتاب کرد.

شش سال و 261 روز طول کشید تا این کاوشگر به سیاره زحل برسد، اما عکس هایی که فرستاد، قابل توجه بودند.

در تاریخ 15 سپتامبر 2017 بود که ناسا آخرین تماس با کاسینی را ثبت کرد و کار این کاوشگر تمام شد.

در حال حاضر، کاوشگر جونو در حال چرخیدن به دور سیاره مشتری است و به ما بینشی در مورد آنچه که در این غول گازی می گذرد، داده است.

رسیدن به قمرهای زحل و مشتری، باید مسیری بین 365 میلیون مایل تا 746 میلیون مایلی را بسته به مدار کاوشگرها، طی کرد که چالش برانگیز است، اما هر پیشرفتی که ناسا بتواند به آن دست پیدا کند، اگر به معنی تقویت پتانسیل برای اقامت انسان در سیاره ها و قمرهای موجود در منظومه شمسی باشد، خوشایند خواهد بود.

dorezamin.com: دور زمین: آشنایی با زیبایی های دنیا در مجله سرگرمی و گردشگری

chinaro.ir: چین: سفر به کشور پهناور و باستانی، پکن، شانگهای ،گوانجو و هانگزو

منبع: خبرگزاری ایسنا
انتشار: 23 فروردین 1401 بروزرسانی: 23 فروردین 1401 گردآورنده: kurdeblog.ir شناسه مطلب: 6363

به "ناسا به دنبال طراحی فرودگرهای بین سیاره ای جدید" امتیاز دهید

امتیاز دهید:

دیدگاه های مرتبط با "ناسا به دنبال طراحی فرودگرهای بین سیاره ای جدید"

* نظرتان را در مورد این مقاله با ما درمیان بگذارید